Noord, Zuid & Diep India

Na de intense yoga sessies die ik begin van het jaar mocht ervaren
opperde zich weer een behoefte tot oppervlakkig vertier en vermaak ter
ontspanning van lichaam en geest. Helaas bleek dit niet mogelijk in
Zuid India: In goed gezelschap van een Duitse, drie Engelsen en een
Israëlieer die ik in de yoga ashram leerde kennen belande we van het
ene avontuur in het andere. Van een koeie race ter gelegenheid van het
pongal festival (oogst festival, vraag me niet wat een koeie race daar
mee van doen heeft) ala pamplona maar dan op z'n indias wat op een
gegeven moment flink uit de hand liep (zie foto's) tot een pittige
trekking op 2500meter. Na het gedisiplineerde eenzijdige (maar niet
eentonige) leven in de ashram voelde al deze avonturen in die ene week
als een maand aan. De invloeden die in india al enorm zijn voelde toen
helemaal bijzonder aan!

Deze korte vriendschap eindigde nadat we allen weer onze eigen weg
waren ingeslagen. Voor mij stond er een te kort verblijf (3dagen) in
Auroville op het programma (dit omdat ik aan een vlucht naar
Radjastan, Noord India was gebonden). Auroville is een commune
gesticht in de jaren 70 als een experiment voor een nieuw soort
leefgemeenschap. Aangezien het stukje onafhankelijke land tot niemand
in het bijzonder behoort wonen en werken er tal van multiculturele
mensen van alle windstreken. Ik verbleef in een mooi bosrijk gebied
bij een Israëlische commune, omdat ik een Israëlier was tegen gekomen
op de bushalte naar Auroville. Die Israëliers die zijn trouwens maar
klein in aantal (7miljoen) maar zitten ook overal ter wereld, er
bestaat zelfs een officiële hummus-route in india, op deze route is
het mogelijk alleen fallafel en hummus te eten, hier zijn hele wijken
vol met Israëlische restaurants, winkeltjes etc. Ik heb in deze
commune in ieder geval heel lekker gegeten, maar dit ter zijde.

Naast een hoop toeristen en mensen die in afwachting zijn van hun toelating tot de communeIn wonen er zo'n 1700 mensen pertinent in Auroville. De toelating
duurt een jaar, en in dat jaar moet je kunnen aantonen dat je iets
positiefs kan bijdrage aan de commune, daarnaast moet je ook je eigen
boontjes kunnen doppen. En dat ze er fijne boontjes doppen heb ik zelf ervaren! het eten is er
echt super lekker en gezond, bijna alles organic, water wordt er gefiltert en afval gescheiden. Er zijn ook tal van kleine en grootte projecten op sociale, maatschappelijke en milieu gerelateerde
onderwerpen gericht. Echt iets voor mij zou je denken! Ik voelde me er inderdaad erg op me gemak!

Een minder fijne ervaring in Auroville was een klein scooter ongelukje.
Op een mooie zonnige dag gaf ik twee Indiase kids van 11 een lift van
huis naar school achter op de scooter, toen we met ze drieën vrij langzaam langs een geparkeerde skooter en een stilstaande bus
passeerde kwam het achterste jongetje met z'n voet tegen de bus. Hij
schreeuwde het uit van de pijn, in plaats van school zijn we naar de
eerste hulp gesjeest, hij bleek een diepe snee te hebben tussen zijn tenen. Vervolgens ben
ik met zijn andere vriendje zijn ouders gaan ophalen,
die waren er niet, wel zijn tante, die vervolgens naar de eerste hulp gebracht. Hij was nog steeds in de gesloten onderzoeks kamer. Ben toen ijs voor hem en ze vriendjes gaan scoren om maar wat te doen te hebben, alleen begaf de scooter het vanwege
gebrek aan benzine. Na een litertje verse vloeistof langs de weg
gepompt te hebben kwam ik weer bij de eerste hulp waar kleine Manuvel
niet meer was (hij was overgebracht naar een groter ziekenhuis voor een
runtgen foto) ik voelde me toen best schuldig, want t klonk best ernstig
zijn vriendje heb ik toen wel (veilig) naar school gebracht
en aangezien ik het ziekenhuis alleen niet kon vinden besloot ik maar een
beterschappakket bij elkaar te verzamelen.
Daarmee ben ik de dag erna naar zijn huis gereden
op de weg ernaar toe zat ik constand te malen hoe het met hem zou gaan
en hoe z'n ouders zouden reageren, toen ik er arriveerde werd ik met
veel warmte onthaalt. De hele familie stelde zich voor, manuvel kon
weer lachen ondanks z'n gebroken kleine teen
dit zou gelukkig in twee weken weer genezen, god zij dank
hij was erg blij met z'n lekkers en ik heb m belooft ooit samen een
potje cricket te gaan spelen (zijn lievelangs sport, en de nummer 1 volkssport in india)
En dit dan ook een heel goed excuus om nog eens terug te keren naar Auroville.

vertrek uit Auroville
Vliegen in India is geen overbodige luxe wanneer je bedenkt dat
eenzelfde afstand met de zeer goed georganiseerde Indiase spoorwegen
72uur duurt. Volgens mijn Guidebook was er een zeer bezienswaardig
vliegerfestival aan de gang in de stad (Ahmdabad) waar ik lande. Op de
dag dat ik er verbleef bleek er helaas geen festival meer te zijn, om
toch iets van de Indiase vlieger cultuur op te kunnen snuiven nam ik een
riksja naar het vlieger museum. Eenmaal aangekomen bleek ook deze niet
toegankelijk. Een vlucht tot Indiase hoogte zat er voor mij die dag
gewoon niet in. Of toch wel...

Per toeval zag ik een paar straatjes achter het vlieger
museum een fraai logo uit cement samengesteld, later bleek ontworpen
door Adrian Frutiger (voor de kenners). Het was de entree van het NID
(National Institute of Design), in dit Indiase design instituut leerde
ik Satja kennen. Hij was daar afgelopen jaar afgestudeerd aan de
grafisch ontwerp afdeling, momenteel was hij bezig met een Hindi
alphabet gebaseerd op het lettertype Meta (Eric Spiekerman voor de
insiders). Met mijn typografische kennis dacht ik hem nog wel het een en ander te
kunnen adviseren, maar op de schetsen die hij me liet zien kon ik niets
aanmerken, heel erg profi. Hij vertelde later dat hij de schetsen met
Eric zelf besprak, vandaar. Maar buiten dat was hij een van de weinige
echt serieuze jonge ontwerpers geintereseerd in letterontwerpen in India. Een pre in vergelijking met het Nederlandse letterontwerp klimaat, waar er alleen voor de aller beste een beste booterham mee te verdienen valt. Aan het eind van een lange
dag Design-talk was ik eigenlijk vet blij dat er geen vliegers in de
lucht hingen die dag.

In de ander halveweek die volgde heb ik in spoed tempo Radjastan
afgevinkt. Met als hoogtepunt het dessert festival in Jaisalmer.
Tijdens dit drie daagse festival werden we getrakteerd op kamelen
races, moustashe contests, tulband draperen, kamelen polo en een stunt
vlieg show. Dit woestijn festijn mocht ik ook weer met een hele toffe
groep meemaken, waarmee ik elke nacht op het dak van een fort sliep
onder de sterren hemel. Naamate de nacht vorderde des te knusser het
werd om de kou te kunnen trotseren. Nadat het festival was afgelopen
zijn we twee dagen op kamelen safari geweest. Wat ook weer nieuw en
anders was, het berijden van een kameel in ieder geval, sommige (waaronder een Zweed
uit de groep) konden de lichaamsbeweging van een kameel echt niet
handellen. Die kerel heeft de hele dag naast z'n kameel gelopen.
hilarisch... gelukkig had ik met me yoga flexibeliteit geen last. De nacht was
ook weer heel bijzonder zowaar een full-moon-rise gezien, ook bijzonder.

Na al deze avonturen was het weer tijd voor wat innerlijke reflectie.
Heb mezelf bijna twee jaar geleden voorgenomen om een vipassana curses
te volgen, dit na advies van een collega op me oude stage. Hij had het
zelf ook ooit in India ervaren en vertelde er niets dan lof over. In
die periode (bijna twee jaar terug) voelde ik me niet al te happy en
dat voelde hij, waardoor hij me deze cursus destijds adviseerde. Nu ik
in India ben is er niks aan het handje, maar aangezien ik toch erg
nieuwsschierig was geworden in de tussentijd en het een
interessante wending aan de theoretische kant van de Yoga kon geven
besloot ik me 10 dagen gelede optegeven voor een cursus. De cursus is
een pure introductie tot een meditatie techniek die boedha destijds
ervaarde en ontwikkelde. De meditatie techniek heeft tot doel het
zuiveren van de geest, op een manier die zo logisch is als de natuur
wet. Doordat de mens een zeer rumoerige geest heeft met eindelose
gedachte die vaak alleen betrekking hebben op het verleden en de
toekomst is er een zeer strenge gedisciplineerde werk code opgesteld
om ervoor te zorgen dat je zo min mogelijk algelijd wordt. Deze houd
in dat je 10 dagen lang geen contact hebt met andere cursisten, dus
geen verbaal contact, geen lichaams contact, zelfs geen oogcontact.
wat erg vreemd is als je 24uur per dag een kamer deelt met twee
kerels waar je totaal gee contact mee hebt. Het enige contact dat toegestaan is zijn vragen aan de leraar over de meditatie techniek. Het programma is erg gedisciplineerd en
houd in dat je elke dag 4:00 s'ochtens opstaat en om 21:30 gaat slapen,
daartussen mediteer je 10 uur op een dag, met sessies van 1 tot
2uur, je eet drie keer op een dag, je hebt 1,5uur pauze en er is een
theoretische uitleg van 1,5uur.
tot zover de info die ik voorafgaand had gekregen

De cursus zit er sinds gister op en het was echt een waanzinnige
intense ervaring (ik weet dat ik in dit verhaal woorden als
waanzinnig, intense ervaring veel gebruik, soms wat te overdreven maar
dit was echt een waanzinnig intense ervaring!). Ik ga er nu maar niet
te diep op in om dat ik nog half aan het ontwaken ben, 10 dagen stilte
doet echt een hoop met je. Ik heb me van bijna verlicht tot totaal
verloren gevoeld, ik heb op bepaalde momenten de daagen, uren, minuten
en zelfs seconden afgeteld tot ik weer in de 'echte' wereld mocht leven.
Zonder overdrijven is de kans ook erg groot dat er veel gedachtes de
afgelopen dagen over jou door mijn hoofd zijn gegaan, er zijn zelfs
mensen die in gedachte hun hele jeugd nogmaals ervaren! Ondanks dat
dit niet de bedoeling is van de cursus, tijdens de meditatie oefen je
jezelf alleen sensaties en gedachte te observeren zonder er je
aandacht aan te verliezen. Meer ga ik nu maar niet meer over schrijven
het zal voor de meeste toch als vrij zweverig overkomen, het is ook
echt iets wat niet met het intellect is te begrijpen, je moet het
ervaren! en dit kan ik iedereen uit de grond van me hard aanbevelen.

zie de laatste foto van het foto album dat bij dit verhaal hoort voor
een samenvatend beeld hoe ik me heb gevoeld.
dylan

talentenshow

De twee weken keiharde yoga sessies zitten erop, het was me een hele ervaring. Het heeft me echt heel erg goed gedaan,
lichamelijk voel ik me sterk, lenig en gediciplineerdt.
Geestelijk nog lichtelijk aangedaan door de nieuwe kijk op het leven. Na verloop van tijd verlies je de relatie met de 'buiten wereld' (dat is ook de bedoeling) zodat je je kan concentreren op het nu (de yoga's, meditatie etc). De gestructureerde dagindeling wordt op een gegeven moment een normale dag en er bestaat geen andere realiteit, behalve als je (max 15 min per dag) achter Internet kruipt en weer even in contact komt met de alledaagse gekte. Het is een vreemd idee dat de commune zich zo afzonderd van de rest van de wereld, dit zou de collectieve vrede op aarde niet per se ten goede beïnvloeden. Al ligt het niet zo eenvoudig, volgens de yoga leer is de ultieme goal in life verlichting. Dit houd onderandere in dat men gewaarwordt van een oneindig universum waar alles niets is en waar tijd en ruimte niet bestaan. Ze maken een onderschijt tussen het brijn, de geest, en de ziel, als waar de geest het brijn constant afhoud van geluk door het (constant denken) verlangen naar iets, wat gecreëerd wordt door een combinatie van ervaringen uit het verleden en instinctieve gevoelens. Wanneer deze verlangens worden beantwoord is de geest voor even het zwijgen opgelegd (je verlangt naar een ijsje en denkt er constant aan, wanneer je het hebt ben je even gelukkig en denk je nergens aan) en ben je in contact met je ziel die altijd in een constante gelukzalige gemoetstoestand verkeerd. Door het beoefenen van yoga, meditatie, zang (chanting) en het eten van vegetarisch voedsel concentreer je je telkens vaker en dieper op het nu, en kom je steeds beter in contact met je ziel. Dit heb ik ook zeker ervaren, al neemt het pad tot verlingting soms meerdere reïncarnaties met zich mee....

Het was trouwens niet een en al discipline en seriezigheid


Heb hier ook super veel leuke mensen leren kennen niet op de laatste plaats doordat ik zo wijs was om tijdens de talente show op het podium te kruipen, dit doen ze af en toe. Ze hadden het eind van de eerste week aangekondigd toen er misschien 150 man waren, onder het mom van 'overcome your own fears' dacht ik, ach gaan we gewoon doen! op de dag des onheils waren er alleen rond de 500 man. De dag erna zou de Teachers Traing Cource (waar zo'n 20.000 mensen wereldweid al aan hebben deelgenomen) beginnen dus er waren echt te veel mensen voor de ashram. Dus ik was best zenuwachtig, aangezien het ook nog in het engels moest. Ik had opzich wel iets voorberijd ik bedacht me dat als je in een ashram komt je aan super veel mensen voorsteld en dan gaat het van: he how are you? ...... whats your name? ......where you from ......? what about yourself?..... what do you do in life? ........ (i am just graduated as a graphic designer) en echt veel mensen wisten niet echt wat grafisch ontwerp precies inhoud. Dus om te zorgen dat ik in toekomstige ontmoetingen met mensen in de ashram niet weer het hele verhaal hoefde uit leggen heb ik het vak aan de hand van wat afbeeldingen voor eens en voor altijd uitgelegd. Ik heb natuurlijk ook gebruikgemaakt van de situatie om een beetje reclame te maken voor studiopolak (spiritual networking).

Achteraf veel leuke reacties gehad ook wat betreft het werk (plastic domestic) er zat ook een Australische ontwerpster in de zaal vet toevallig. En een engels meisje die me wel in contact kon brengen met een engelse gallery om die cd hoesjes wellicht te kunnen exposeren, dat zou echt heel cool zijn! Wat ook vet grappig in de presentatie was dat ik twee Nederlandse gezegdes in het engels vertaalde, dat klonk natuurlijk vet raar en niemand snapte er ook iets van. Behalve drie nederlanders in de zaal (die ik nog niet kende) die lagen helenmaal dubbel, toen ik in de knoop zat met de woorden van nederlands in engels te vertalen zei ik ''bread on the plank'' ( inkomen brood op de plank), even daarna 'monkey bread' (een nonsense verhaal broodje aap) was volgens mij hilarisch.

bij de fotos kun je een afbeelding zien van mij? op het podium

vroeg iemand een paar foto's te schieten van mij onstage, het resultaat is verbluffend!

verbaast me nog steeds hoe minimaal mensen met een camera overweg kunnen

voor een impressie van de avond heb ik ook maar een foto genomen van een ander showetje

een nieuw jaar een nieuw begin

Nadat de bijna voltallige familie polak india voor een maand onveilig had gemaakt was de beurt nu aan mij alleen om de reputatie hoog te houden.Voor de gene die er niet bekend mee zijn, dat valt niet mee! gelukkig had ik aan Maurice die twee weken langs kwam een goede steun. Al waren de laatste pak m beet 3 weken heel erg ontspannen, het echte vakantie gevoel: zon zee strand en cocktails, motor gehuurd voor 4 eurootjes per dag. Het huren van een motor is trouwens wel erg eenvoudig (ik dacht dat een Mexicaans rijbewijs halen eenvoudig was) nou even naar een hoek van de straat lopen en alleen zeggen in welke resort of hostel je verblijft. Een kopie van paspoort, laat staan die van het rijbewijs (die ik niet eens heb) was zelfs nog niet eens nodig.

Buiten een kort uitstapje naar Hampi met Maurice, waar we 1 keer onze tanden hebben moeten laten zien valt er dan ook niet veel te melden. Deze plek 300km inlands vanaf goa herbergt 400 tempels verspreid over 30 vierkante km tropische natuur, heel erg vredige en historisch. We hebben er een dag een fiets gehuurd en rond getuft, apen gezien, verse kokosnoten geplukt, veel geleerd over de Indiase goden, geweldige tempels, en als afsluiter op een berg een geweldige zonsondergang gezien. Nadat we een dag later per toeval aan een Indiaas wietje hadden gerookt kwamen we in het feestgebruis van het 500 jarig bestaan van de provincie Karnataka terecht. Dit werd groots gevierd met olifanten, en allerlei artiesten die uit verschillende dorpen hun kunstjes kwamen vertonen, echt fantastisch, zeker met dat fijne indiase gras!

Nadat ook maurice (met wie het elke dag een feest was) weer huiswaarts was gekeerd en ik weer is echt alleen was kwam ik tot de ontdekking dat ik een kilotje was aangekomen van al die fijne curry's, om maar te zwijgen over het bierbuikje. Dat Indiase gras zal ongetwijfeld mijn kortetermijngeheugen ook wel hebben aangetast, mijn gehoor was ook sterk achteruit gegaan nadat ik avond aan avond als laatste naast de speaker van de club moves had lopen maken, ondanks dat voelde mijn lichaam elke ochtend stijf en onstabiel aan en toen zelfs een massage dat niet meer kon verhelpen voelde ik me zak in as!

Kortom ik was toe aan een detoxificatie
Na een niet noemenswaardig oud en nieuw ben ik op 1 jan aangekomen op de Sivananda Ashram voor een portie lichamelijke en geestelijke discipline

Het leven in de Ashram is erg idealistisch, energiek en spiritueel, echt iets waar ik aan toe was. De Ashram ligt in een heel mooi bosrijk gebied aan een groot meer omringd door bergen. Er zijn nu ongeveer 150 gasten uit allerlei verschillende landen, sommige blijven een paar dagen andere een paar maanden, ik ben van plan om er twee weken te blijven al bevalt het me hier steeds meer (gasten die er nooit meer weggaan zijn trouwens geen uitzondering, dus je weet maar nooit!). De nadruk van deze Ashram (plek waar je aan je eigen ontwikkeling werkt) ligt in het beoefenen van yoga, iets waar ik zoiezo al geïnteresseerd in was.
Elke dag ziet er zo uit:

5:20 wordt iedereen gewekt, (ik slaap in de heren dorm)
6:00 gezamenlijke opening van de dag (satsang) in een grote open tempel, te beginnen met half uur meditatie gevolgd door het zingen van chants (spirituele matras in Sanskriet)
7:30 chai (Indiase kruiden thee met melk)
8:00 yoga class
10:00 brunch (met 150 man in lotus houding op de grond zittend in een grote zaal in stilte een vegetarische maaltijd met je rechter hand op proberen te eten)
11:00-karma yoga (corvee, maar dan zonder het te ervaren als corvee, zeg maar plee boenen met een glimlach)
12:30 yoga coaching (bij spijkeren van de houdingen ademhaling enz)
14:00 yoga theorie
15:30 tweede yoga class
18:00 avond eten
20:00 dag afsluiting met meditatie, gezamenlijk gezang en tot slot de wijze woorden van de Guru Sivananda (uit een van zijn boeken hij is inmiddels overleden, maar wellicht weer gereïncarneerd...)
22:30 lichten uit

het was in het begin zeker even wennen, vooral het vroege opstaan
5:20... pff zo vroeg ging ik vorrige week pas naar bed
nu ik me steeds meer thuis begin te voelen hier geniet ik er ook echt van,
en de vooruitgang in yoga is echt bizar
Shantih

ps heb je 25min nix te doen kijk dan even deze hilarische documentaire, opgenomen in de jaren 60 over de lichamelijke gesteldheid van de Canadees en de mogelijkheden tot verandering. Aan het eind komt Swami Vishnu Devananda in beeld (de oprichter van deze Ashram die destijds yoga naar het westen heeft gebracht).
enjoy:
http://www.nfb.ca/film/i_was_a_ninety_pound_weakling/

culturele verschillen

Van achter de Taj Mahal hebben we vandaag de zon zien opkomen, erg mooi en zoiezo een fabelachtig gebouw. Je zou na alle vieze smalle drukke lawaaige straatjes bijna vergeten dat India ook zo mooi kan zijn. Het paleis werd door heerser Shah Jahan in het zelfde jaar gebouwd ter nagedachtenis aan zijn vrouw die tijdens de bevalling van hun 14de kind in1631 stierf. Er hebben in totaal 20.000 mensen aan gewerkt tot het in 1653 werd opgeleverd. De Taj Mahal raakte in verval nadat het rijk van deze witmarmer liefhebber werd verslagen maar is na een grondige renovatie weer in al haar pracht te bewonderen (al doet de luchtvervuiling het palleis geen goed).

Doordat India in tegenstelling tot onze economie nog steeds groeiende is zie je ook steedsmeer westerse invloeden terug komen in het dagelijks leven van de Indier. Dit leverd af en toe hilarische taferelen op, zoals van de week toen we per toeval in een shopping mall terecht kwamen. Dit winkel centrum had net zoals diegene die wij kennen een roltrap, vrij normale gang van zaken zou je denken, nou niet voor alle Indiers. veel indiers vooral vrouwen (sorry dames) durvden er niet naar beneden op te stappen, ze waren er heilig van overtuigd dat ze ervan af zouden vallen. We lagen helamaal dubbel en gingen natuurlijk express net doen of we er ook vanaf vielen. Dit soort kleine dingetjes doet je heel goed beseffen hoe wij gewend zijn geraakt aan onze ontwikkeling, en hoe verbijsterd we kijken naar andere culturele eigenaardigheden. Bijvoorbeeld het eten van een Thali (rijst, groente prutje yoghurt

en pannekoek) met je handen. Je kan gerust zeggen dat India op veel fronten achterloopt in ontwikkeling, maar wat is ontwikkeling? Wij eten beschaafd met bestek maar nemen eens in de zoveel tijd wel een nieuw mobieltje als de oude een mankement vertoont of gewoon
omdat er een nieuw model uit is. Dit zorgd wel voor een helehoop rotzooi, in India wordt bijna niets van deze waardevolle spullen weggegooid, hier repareren ze juist alles: telefoons, horloges, computers echt alles. We zitten hier dagelijks in de meest achenebis riksjas
(gemotoriseerde drie wieler) die in Nederland allang naar de sloop zouden zijn gebracht, maar ze lappen hem hier telkens weer op. In dat opzicht zouden wij met onze wegwerp cultuur nog een hoop kunnen leren van de indiase mentaliteit.

Reis Amritsar

Na onze eerste belevenissen in Delhi hebben we een stoptrein van 8 uur genomen naar Amritsar (plaats tegen de pakisaanse grens aan). Pikant detail de chaos: voor mensen die zich ook zo irriteren aan passagiers die geen geduld hebben op het perron. Ik vind t in iedergeval erg vervelend wanneer passagiers die de trein in willen geen plaats maken voor de passagiers die de trein uitkomen. Nou dan moet je maar niet met de trein gaan in India, totale chaos! Met een bezetting van denk 90 procent op alle treinen in India,merkte we datde perrons over vol waren. Wanneer de trein eenmaal arriveerde bleek dat we op een vaste plaats zaten in een bijbehorende wagon, en wij stonden natuurlijk niet op de plek waar de wagon tot stilstand kwam, dus wij probeerde met alle andere passagiers van plaats te verruilen. Toen gingen ook nog de deuren openenbegon de chaos pas echt, alles blokkeerd,passagiers willen uit de trein,wij met zoveel andere indiers erin en dat is echt drukken en stoten. En denk maar niet dat onze bagage zoveel meer bedraagd dan de gemmidelde indier, deze neemt zijn hele hebben en houden ook mee in de trein.

Al met al een hele belevenis...

Naarmate we dichterbij de bestemming kwamen des te meer Sikh's er in de trein bij kwamen. Vooral te herkennen aan de grote mannen met tulbanden, waar ze hun haar in wikkelen. Ze mogen namelijk hun haar nooit laten knippen of scheren (inclusief de baard en elk ander haardje op het lichaam). Verder dragen ze een dolk en zijn ze erg vriendelijk. Het Sikhisme is een van de geloven van India, deze riligie zocht naar een harmonieuze levensstijl die de Hindoes en de Islami niet boden. In deze stad zijn we daar ook op een mooie manier mee in aanraking gekomen, vooral in de Golden Temple (te zien in de eerste fotoserie). In en om deze tempel is er 24 uur per dag allerlij soortige bedrijvigheid te beleven. Ze bieden hier een vrije slaapplek aan een ieder die daar behoefte aan heeft en koken per dag denk ik zo'n paar duizend gratis vegetarische maaltjes voor iedereen die honger heeft. Nou had ik hooguit trek maar voor de ervaring wilde ik het wel mee maken, zo stond ik dus in een volle rij mensen, bord en lepel in de hand te wachten tot de poort naar de eetzaal waar op dat moment ongeveer 500man hun gratis maaltje zaten te nuttigen open ging. Toen het hek eenmaal van de dam was bleef iedereen toch rustig en liep gemoedelijk naar een plaats en ging zitten naast elkaar in rijen tegen over elkaar. Er kwamen toen een stuk of 20 buddies die ons 1 voor 1een hapje rijst, hapje groente, naan broodje etc gaven. Buiten dat het heel lekker was vond ik t ook mooi om te zien hoe rijk en arm naast elkaar van hetzelfde hapje zaten te genieten.

De Sint in India

Terwijl Sint en Piet stonden te wachten op een vers geperste Jus D'oranje-Banaan werd de Indiase sinasappelschiller van een hele tros beroofd door een brutale baviaan.

Kleine Piet zei toen tegen de Sint die daken hier zijn onveilig, die apen hier die lijken wel heilig.

De Sint dacht eens goed na zijn oude schimmel zou schrikken van die brutale fikken.

Maar de Sint heeft een veel groter leger pieten dan die lelijke deugnieten.

Dus gelukkig worden wij nu ook verast, met dank aan sterke piet in de mast.

Eerste indruk

wij zijn nu bijna twee weken in india, en nog maar net bijgekomen van alle nieuwe ervaringen,
het is een onwijs divers land met een rijke varieteit aan culturen. India bruisd van de energie!

in een mate die weallen niet eerder hebben mee gemaakt. Kort omschreven heel erg hectisch, spiritueel, vies maar bovenal anders dan anders, in de positieve zin wel te verstaan!

Het verkeer is echt een belevenis, super gaotisch, dat kan ook niet anders met al die kleine straatjes waar ongeveer 1,2 miljard mensen zich dagelijks doorheen verplaatsen. Doorat de Engelse hier meer als honderd jaar terug nog een kolonie hadden zie je hun invloeden nog steeds terug in het verkeer. De rijriching wel te verstaan, want de keurige manieren waar onze westerbuen bekend om staan zijn hier ver te zoeken. De brommers, motoren, fietsen, auto's en riksja's scheuren je voor de voeten. Ze tuteren de hele dag door om te laten weten dat ze willen passeren. Dit komt omdat er nouwelijks stoplichten zijn en verkeers regels kennen ze hier al helemaal niet. Een Nederlandse agent zou hier binnen een half uur aan zijn jaarlijkse verkeersboetes quota zitten! Je ziet ook nergens autos zonder schade.

Korte afstanden worden lopend afgelegd, voor de langere afstanden zitten we in de riksja (gemoteriseerde driewieler). Hetisop elke straathoek dan weer billenknijpen omdat er zich weer bijna een botsing met een heilige koe voordoet, maar tot nu toe ging t altijd goed. Dit soort maffe verkeers tafarelen maakt zelfs een simpel ritje naar het station spannend.

Op de eerste dag maakte het verkeer tegen de avond klok plaats voor een feest, gelegenheid is mij ook nog steeds onbekend. Zeker is dat het een feest was van de Sikhs (een van de religiueze richtingen in india). De grote mannen met tulbanden en baarden deelden allerlij lekkere hapjes uit, en de vrouwen in mooie gekleurde gewaaden (panjubi dresses) zwaaiden vanaf voorbijrijdende vrachtwagens. De straat was denk ik anderhalve keer een nederlands fietspad, vrij bijzar dat dat allemaal paste want t was stampens vol. Er werd gedanst op muziek,mannen deden een traditionele vecht technische show en er werd gezongen.

Al met al was t me een hele beste eerste kennismaking!